Sirigya

Na de kust trokken we het binnenland in. Op de weg naar Sirigya stopten we in Polonnaruva. Een historische site met ruïnes uit lang vervlogen tijden. Verschillende koningen vonden er hun onderkomen waarvan er 3 belangrijk waren en hun stempel drukten op de historiek van het land of deze streek. Ze moeten het ondernemerschap van onze Leopold gehad hebben die bij ons Brussel en Oostende op de  kaart zette. Hier speelden het hindoeïsme en boeddhisme een rol voor het neerzetten van hun gebouwen en het maken van kloosters. Een van de tempels werd gezet in 60 dagen. Lijkt snel, maar als je weet dat er hier in de tijd 5 tot 6000 monniken rondliepen en daar wellicht wel één goeie werfleider zal tussen gezeten hebben, lijkt me dat te doen. Hoewel ik het werken in de brandende zonnestralen en de handenarbeid me  niet kan voorstellen.  De uitgestrekte site bezochten we op voorstel van Shamaal per fiets. Een vriend van hem, hij heeft er overal, reed ons op zijn brommer voor en gidste ons. Hij deed dat in vloeiend maar zeer snel Engels. Je zou het een sri lankese gewoonte kunnen noemen. Als die gasten hier in het Singalees, zo heet hun taal, onder elkaar bezig zijn dan lijken ze in hun spreken zo haastig als een sneltrein. Ik merk dat ze naast het spreken non-verbaal, met weinig woorden, elkaar veel diets kunnen maken. Het was loeiend heet en na een drietal uur ruïnes hadden we het gehad. In Sirigia, een streek die me doet denken aan een combinatie van de Ardennen en de Vogezen werden we te logeren gelegd in een privat villa met name: the white egale. Zoals vooraf aangekondigd bij een friendly family. En echt, ik weet niet of er in de Vlaanders  een b en b is waar zulke vriendelijke mensen rondlopen. Of toch, Schraevenacker in Vleteren. Op onze bedden hadden ze de woorden “Well come” fijntjes gemaakt in frisse bladeren en kleurrijke bloemen. Aan de lachende gezichten en de hartelijkheid waarmee ze ons onthaalden voelden we de warmte van hun hart en de graagte waarmee ze mensen ontvangen. De opvallend kleine uitbater van dit proper optrekje stond erop dat hij één voor één onze zware valiezen op hun plaats zette. Het moest precies allemaal nogal snel gaan, want als verrassing had hij 3 tuk tuks ter plaatste gearrangeerd. Hiermee crosten we doorheen de streek. Deze was voor ons anders dan wat we tot nu toe gezien hadden. De grond was er duidelijk groener en dus ook vruchtbaarder. Doorheen felgroene rijstvelden hossebosten we met onze drie tuffertjes achter elkaar. Op het einde van het aardeweggetje nam hij ons wandelend mee en kwamen we uit op een meer die de rijstvelden voorzag van water. In de verte zagen we heuvels en bergen. Precies een prentje om een puzzel van 1000 stukken mee te maken. Het meer was elektrisch afgebakend omdat in de avond olifanten hier kwamen drinken. Inderdaad, we zagen werkelijk de afdruk van een olifantenpoot. Er was niet alleen dat, je hoorde vogels waarvan we de lokroep niet kenden en we zagen dieren die we enkel kennen van national geographic. De pret kon niet op toen we op de terugweg zelf mochten plaatsnemen achter het stuur van zo’n tof bakje. Het besturen ervan deed me denken aan mijn eerste mobiellette en de Citroën geit waar ik in mijn jeugdjaren mee mocht rondcrossen. In het meer, waar we langsreden, was een gezin zich aan het baden. Blijkbaar komen de armen, die thuis geen treffelijke badkamer hebben, zich hier wassen. Toch een beetje confronterend als je weet dat we op nog geen 200 m daarvan de snuit van een krokodil zagen bovendrijven. Ten huize white egale, was de gastvrouw zich aan het uitsloven om ons een traditioneel maal voor te schotelen. Je raadt het al, Rice met niet minder dan 7 curry’s. Ik mocht de keuken binnen om te zien hoe het werd klaargemaakt. Om je de keuken in te beelden moet je denken aan iets primitief uit je jeugdjaren en denk dan nog eens een generatie terug. Haar kookfornuis bestaat uit een vuurplaatsje van hardgemaakt zand die opgestookt wordt met blaaspijp en  hout. Daarboven, in een uitgespaard gat,  worden kleine wokpannetjes of stoofpotjes geplaatst waarin de curry’s één voor één gaar stoven. Ze zou omvervallen van onze Aga denk ik. Blij van dat eens van dichtbij te kunnen zien. We Will try it at home, al zal ik straf op zoek moeten gaan naar de ingrediënten. Het resultaat werd zeer op prijs gesteld door onze hongerige magen. De fijngesneden fruitsla, met vruchten uit de eigen tuin, waren er als toetje precies teveel aan waardoor we uitgeteld op bed in slaap vielen.

Gisteren startte vroeg. Het verraste me zelf om familie Hoorelbeke om 7 u in de ochtend op de been te zien. De motivatie was dan ook de Lion Rock, die ons lag op te wachten. Één van de 8 wereld wonderen. Een rots in een vrij vlakke streek. Het historisch verhaal er achter start in de jaren  477 en stopt in 495 in Anarudhapura. De koning aldaar had 3 zonen. Één ervan was nogal hebberig, vermoordde zijn vader en ging er met diens rijkdom vandoor richting Sirigya.. Hij maakte van de rots, die in deze tijd in een vrij onontgonnen streek lag, een prestigeproject. Dropte er fonteinen neer,  omringde het domein met water en botanische tuinen. Vanboven op de 200 m hoge rots bouwde meneer een kasteel met zwembad en heel de  reutemeteut. Voor zijn plezier liet hij de ingang uitbeitelen in de vorm van een leeuwenkop. Vandaar de naam: “lion rock”. Hij moet de Louis quatorze van zijn tijd geweest zijn, die zelf nooit de 1200  trappen deed, maar koninklijk naar boven werd gedragen door 4 personen. Vooraan zijn draagstoel 2 kleine slaven en achteraan een stel reuzen. Toen ik hoorde dat hij er een harem van 500 halfnaakte vrouwen op nahield had ik niet veel moeite om te geloven dat hij boven zijn stand leefde. Zijn kingdom werd bevochten door zijn 2 andere broers, die nog een eitje met hem te pellen hadden en had geen happy end.

Tegen de middag was het voor zij die het wilden een ayuruvedic  massage.  Ayuruverdic is een soort levenswijze, verzorging of medische wetenschap zelfs, die het lichaam op natuurlijke en botanische wijze soigneert. Yoga, kruiden, massages en verzorgingsproducten zorgen voor een evenwichtig bestaan en gezond leven. Zou er een vergelijking zijn met homeopathie? In een soort wellness center, kreeg ik een rug en nek massage. Na het gedruk, gewrijf en geklop van gespierde vingers zit alles wat vast zat opnieuw los. Deugddoend. Een bruine, hippieachtige Jezus figuur met Demis Roussos allures bood ons vriendelijk een kruidendrankje aan. Hij geloofde zeker in zijn eigen karma en stelde ons geïnteresseerd vragen.

14:30 stipt stonden 2 jeeps klaar voor ons. Een bruine rastaman reed ons naar Minneryia National Park voor een safari. Vooral olifanten, die tijdens de dag uit het meer  kwamen drinken, zouden gespot worden. Het was er een drukte  vanjewelste en wat ik vermoedde bevestigde onze gids. Wat ooit begon met 16 jeeps ontaardde in een toeristische attractie van wel 600 jeeps.Ik hoop dat de lokroep van het geld hier niet zegeviert en het toegangsgeld keurig gebruikt wordt voor de bescherming van het prachtige en heel uitgestrekte natuurgebied. Ik vrees echter, maar de groene jongen in mij hoopt. Olifanten hebben we in ieder geval gezien in alle grootse en leeftijden. Onze gids, de neef van de white egale, liet zich kennen als een olifantenfluisteraar, vogelkenner en natuurliefhebber. Shamaal weet zijn mannetjes voor ons uit te kiezen. Wat we met al die olifanten foto's gaan doen? Ik zou het begot niet weten. Verschiet niet als ze op een nieuwjaarskaartje terecht komen.

De tweede avond op rij schotelde miss white egale ons opnieuw  een lekker avondmaal voor. Hoppers, precies een rondje in elkaar verstrengelde noedels, met een stel smaakvolle currypotjes. Onze gevangen krabben moesten er deze keer wel aan geloven. Ze werden gekraakt, beprutst en leeggezogen. 21:30 werd de avond afgerond. In huize Hoorelbeke is ook dat ondenkbaar. Thuis vinden we op dat uur soms nog onze tweede adem of zou Wout nog naar hier of daar snorren, Maar zoals je na het lezen van deze dag wel door hebt was het een dag vol actie en indrukken. Het was wellicht dát die ons moe maakte.

Deze morgen legden we in bloemen en blaadjes:: “thank you” op ons bed, het minste wat we kunnen doen. Punten geven voor met 8 in bed:

sfeer en gezelligheid 5 bedjes,

activiteit 5 bedjes,

ontbijt en maaltijden 5 bedjes,

gastvrijheid zou ik 6 op 5 geven zelfs

netheid verdient ook een dikke 5.

We waren hier dikke gelukt in die white egale (we zagen die witte arend trouwens in het echt tijdens onze safari)

Onderweg naar Kandy stopten we in een herbal botanic garden. Een kruidentuin dus. Duidelijk afgestemd op de toeristen. Het centrum is ayuruvedic geïnspireerd. Na de rondleiding , een soortement van mylène demonstratie en massagetje, werden we geleid naar de verkoopzaal. Echte toeristen zijn we dus. Wellicht zijn we hier bij ons pietje gepakt. Veel bruin, buiten de uitbaters in keurige pakjes gerekend, zie je hier niet rondlopen. Shamaal stond ons zijn commissie van 20% af, hij is veel te eerlijk. We troosten ons met de gedachte dat alles op natuurlijke basis is gemaakt en dat de commerce hier ook moet draaien.

Benieuwd wat Kandy ons brengen zal. Naar we horen is dit een meer ontwikkeld gebied. Moderner ook, waar vooral de sporen van de Engelse kolonisatie te zien zullen zijn. Deze laatste waren hier een tijd aan de macht om de Britten te voorzien van thee. Als ik in form blijf en jullie het vervolg willen weten, dan  lees je het later wel.