Livingstone deel 1

Onze fikser had een bus geregeld van Monze naar Livingstone. Wat doet ie dan? Het komt er eigenlijk op neer dat hij tussenpersoon speelt en de bus ietsje goedkoper kan regelen. We weten allemaal dat hij er een graantje van meepikt. Maar ocharme, wat is dat graantje dan. Op het einde van, in dit geval letterlijke rit, gaven wij minstens even veel geld uit moesten we het zelf geregeld hebben. Als dat graantje hem dan een boterham oplevert, waarom niet. Op de lange busrit van 4,5 uur speelden er muziekclipjes af. Allemaal haliluaia liedjes waarin God, Jezus, liefde volop in voorkwamen.  75 % van de Zambianen zijn christelijk (daarvoor niet katholiek) waarvan het grootste gedeelte jehova’s zijn. Veel opsplitsingen in dat christendom wel. Genezers, kleine, vaak plaatselijke gemeenschappen, predikanten voor massa’s…..sturen de bevolking geloofsmatig aan. Het was wel speciaal en in contrast met onze geloofsbeleving toen onze fikser voor de pittige rit het even stil maakte en de weg die we samen gingen afleggen zegende om een veilige rit af te roepen.  Het deed me denken aan de pastoor op de bus tijdens de Lourdes-reis met ons ma. Na elke stop een onze vader en weesgegroet. God bless you krijgen we dus vaak te horen…. Helemaal doordrongen van Jezus-gospels kwamen we dus toe in Livingstone. We hadden meteen een horde vrienden rond ons die ons  voor de beste prijs met hun taxi wilden vervoeren naar ons logement. Moeilijk kiezen en nooit goed weten wat die beste prijs dan wel is. 

Ons logement lag een stuk uit het centrum. Tijdens de rit er naartoe was het duidelijk, op het eerste zicht toch, dat de mensen hier beter leven. Ook al had ik me een modernere stad voorgesteld. Ons verblijf, The royale sichango village ligt aan de rand van het natuurpark mosi-ao-Tunya Natuonal Parl. Heel rustig. We delen een huisje met 3 slaapkamers. Het geheel lijkt op een sunparcs Afrikaans themapark. Met apen die ons van op het terras nieuwsgierig aankijken. Heel gezellig verblijf maar opvallend dat we naast het vele personeel, quasi de enige zijn. Corona heeft ook hier het toerisme een ferme duw gegeven en is nog niet op gang getrokken. We worden heel hartelijk onthaald door de baas die zijn uiterste best wil doen om ons een aangenaam verblijf te gunnen.  Een zoektocht naar een geldautomaat  leerde ons dat Livingstone  blanken meer gewoon zijn, we worden minder nagestaard. Maar ondertussen weten ze ook al  dat blanken geld mee hebben. Alles is ietsje duurder en je wordt ook sneller bekeken. Hun prijs moet je met een korreltje zout nemen en naar beneden halen. Een cultuur die ons niet eigen is en voor mij onwennig aanvoelt. Ik wil niet profiteren. En als ik 100 kwacha (de munteenheid)  afding hebben ze bijna 5 euro minder. Maar het werkt wel. 

Ik beleef het eveneens als iets gevaarlijker. Maar we letten op en blijven samen. Niet mee inzitten hé, ma! 

We beleefden een gezellig avondmaal met Wouter en Trinida in een Lodge langs de maramba rivier. De nijlpaarden bliezen voor onze neus water als een fontein door hun neus. Heel speciaal. Een terrasje in de Zoo van Antwerpen kan er niet eens aan tippen. Al onze vragen kregen een eerlijk antwoord. En ze gidsten ons doorheen de dagen die volgden. We planden echte toeristen-dingen. Waarvan je sommige gewoon moet gedaan hebben omdat ze enkel hier te beleven vallen en  andere zijn dingen waarvan ik denk: once in a live time.