Kandy en Kithulgala

Nog geen 6:30 en ik zit in het regenwoud voor mijn tentje. Ik hoor het bruisende water van de rivier en de lokroep van vreemde vroege vogels. In de verte bespeur ik  toch een wagen, die hier, in dat plaatje, niet past maar er toch is. De kamp site is basic. We hebben in ons leven al betere campings gehad. De locatie ervan is puur natuur. Als je dat kan smaken, dan proef je dat de luxe hierin te zoeken is.  Na de drukte van het stadje Kandy is dit wel een verademing. 
Kandy is bekend omdat de tand van Boedha hier bewaard wordt in een tempel. Deze bezochten we niet, we hebben al tempels genoeg gezien. In het stadje was het een drukte van jewelste. Chaotisch verkeer, tal van mensen, bedelaars, honderden kleine shops, getoeter en gemekker alom. We liepen er toch even door en werden geleid naar een shopping center. Voor het eerst zien we winkels die te vergelijken zijn met die van ons, buiten het boeddhabeeld en dito olielampje. Het verschil met de K van Kortrijk is niet groot. Om 17 u werden we ondergedompeld in een cultureel bad en zagen we een show van traditionele dans en vuurlopers. Deze mensen, in hun originele, feestelijke outfit zouden beslist een hoofdact kunnen zijn op het volksdans gebeuren eind augustus in Wijnendaele, waarvan de naam me ontglipt. Onaangekondigd, bij wijze van verrassing, maakten we op weg naar het hotel een stop in het huis: Helga’s follys. Een bizarre, nog levende 79 jarige sri lankese dame, die tot de dood van haar man in Engeland woonde en bekend staat om haar collectie vreemde brillen. Ze heeft heel wat bekenden onder haar relaties. Zo was Gandhi hier ooit te gast. Het groot huis, die ooit van haar grootvader was, richtte ze eigenaardig in. Aanvankelijk gaf het de indruk een spookhuis te zijn. Naarmate we erdoor wandelden kreeg ik de indruk dat die Helga toch wel een kunstzinnige dame is met gevoel voor kleur en stijl, want harmonie straalde de eerder drukke inrichting wel degelijk uit. We dronken er iets in een grote woonkamer waar je kon blijven rondkijken en ogen tekort kwam. De kamer van het hotel, waar Leen en ik die avond sliepen, gaf een wondermooi uitzicht op de streek waar we zaten. Het avondmaal kregen we wat verderop voorgeschoteld door de vrouw van een dokter uit Colombo. Als hobby en bezigheid baatte ze hier een b en b uit met 2 kamers. Voor Shamaal, die hier precies kind aan huis is, kookte ze graag en lekker voor ons. Je voelt hier de invloed van de Engelse kolonisatie, die pas eindigde in 1948.  Het volk is er iets meer geciviliseerd, lijken het beter te hebben, zijn trotser of preutser op hun eigen. Op de weg naar onze volgende bestemming deden we nog de koninklijke botanische tuin aan. De plantentuin van Meise, maar dan hier. Een park die wij weer herkennen aan de kamerplanten die in onze huizen staan. Iedereen kent een ficus. Wel deze hier zijn bomen waarin je kan klimmen, wat we dan ook deden. Tijdens een regenvlaag schuilden we in de serre met orchideeën in alle kleuren en vormen. De weg werd verdergezet de heuvels in tot we dus gisteren hier, bij dit adventure camp toekwamen. Op de woelige rivier, die hier langsstroomt, raften we. Een drietal jonge cowboys riepen ons commando's toe: forward, On the boat, relax…. Die halve pezige para's amuseerden zich duidelijk met ons. Wij met hen. Het wachten op de barbecue, On Riverside, werd opgevuld met vissen in de rivier. Weer een pluim voor Shamaal, die onderweg naar hier heimelijk gestopt was om visgerief te kopen omdat hij opgevangen had dat we hier wel voorste vinden waren. Haken werden aan draad gehangen en lijnen uitgegooid. Al snel bleek de vis hier overvloedig aanwezig en werd de eerste kanjer uitgehaald. 21:30, met gevulde barbecue-maag bedje in. Vandaar dus dat je dan uitgeslapen om 6:30 voor je tentje kan zitten tikken. Dan weet je dat het vakantie is.