eerste indrukken

Ons eerste reisverslag. Hoe begin je daaraan? Het is een avontuur dat start met de reisweg hier naartoe. Vertrokken met volgeladen bus die net niet overhit raakte door de extreme warmte in België.  'Waarom vertekken jullie, nu het hier zomert, kreeg ik nog op sms. Waarom eigenlijk? Zin in avontuur, zin in ontdekking, zin om te duiken, zin gekregen door verhalen van Greet en haar gezelschap vorig jaar. Zin om dat samen met de kroost mee te maken. Dit met hen te delen, te gunnen, mee te geven: once in a lifetime.....

Het vliegen zelf verliep vlotjes. Ben geen zo een vliegfanaat, Telma verwoordde perfect  tijdens onze tussenstrop in Dubai  wat ik ook voel: 'ik ga later altijd kamperen', waarmee ze de complexiteit en het gedoe hekelt van op tijd zijn, de stress die hiermee gepaard gaat, het inchecken, in rijen wachten, controles..... ik begrijp haar volkomen en ben blij dat ze kamperen leuk vindt. 

En toen waren we er. Kwartiertje vertraging, wat ik een hele prestatie vind op zo een verre tocht. Wie ons kent zal weten dat wij er zelfs thuis niet in slagen om minder dan een kwartier te laat te zijn. Shamaal, onze sri lankese kompaan stond ons keurig op te wachten samen met Eastern onze chauffeur.  We leken plots mensen met een standing.  Verschillende Sjefkes waren gedienstig om onze zware valiezen te dragen. Dit voor een fooi natuurlijk. Vreemd was het; 18:45 en precies al midden in de nacht hier toekomen. De zon was duidelijk al gaan slapen. De warme maar vochtige hitte valt meteen op en raken we wel gewoon.  We overnachtten de eerste nacht in Negombo. Eén van de meest toerische steden van de Westkust. Onze eerste kennismaking met de sri lankese keuken was goed. Voor een treffelijke prijs kregen we lekkere spijzen voorgeschoteld. Een plateau vol diverse smaken. Voor mij met krab, voor anderen vis, zeevruchten..... Heerlijk gewoon. In het etablissement stond een zangeres Adèle na te bootsen. Ze kon het echt. Zelfs mijn oude vlam, Agneta, van Abba zette ze perfect neer. In het restaurant konden we onze voetjes niet alleen onder tafel schuiven. Ze hadden hier een soort sloot om de voetjes in te steken met wel duizend katvisjes die zich gretig vastzogen aan onze voeten. Jolijt en gekir alom. Zo leer je eens 'the senses' van iedereen kennen. We hebben van soorten mee. Stille genieters, luide roepers en mietjes. In de ochtend pas, toen we de  straat bij klaarlichtendag zagen, beseften we  goed waar we waren. Het is teveel, het is zo anders en valt daarom moeilijk neer te schrijven. 

De straat:  de vele kleine stalletjes langs de weg  met fruit, etenswaren, tuingereedschappen, manden, sjakossen.... overal mensen, honden, af en toe een koe en veel verkeer.

verkeer:ze rijden links, op zijn Engels dus. Alles wat hier leeft lijkt precies gemotoriseerd. Te beginnen met fietsen die precies al generaties meegaan. Alle soorten vespa's en brommertjes  waarmee je alles kan vervoeren: ladders, zak graan, bosmaaier....best grappig.  Tuk tuks wringen zich overal tussen.  Dat zijn een soort taxi's. Vrachtwagen in alle mogelijke kleuren, gedaantes en vormen. Wellicht bestaat de keuring hier niet.  Als chauffeur moet je hier artiest zijn. Is er een gat, dan schiet er een voertuig in, Ze halen in,  zelfs al is er daar geen plaats voor., zeker niet in de centrums. Precies geen verkeersregels en toch vreemd, we zagen nog geen enkel accident. Gelukkig is onze chauffeur Eastern, de rust zelve. Hij straalt van nature vertrouwen uit. Perfect voor ons denk ik; 

Het klimaat warm. Stuk boven de dertig. drukkend omwille van de vochtigheid. Even wennen moet ik zeggen. Gelukkig is er overal water om je te verfrissen en gelukkig kamers en vervoer met airco. Als je uit zo'n gekoelde ruimte komt, kletst het klimaat 'doef' op je gezicht en hele wezen. We geraken dat wel gewoon, want veel sri lankezen lopen hier met lange broek of gewaden rond. 

de mensen:wij vallen hier wel op als bleekscheten. We hebben bekijks. Maar ze lijken vriendelijk en behulpzaam. In de eethuisjes, hotelletje.... Ook Shamaal, onze gids of kompaan doet zijn uiterste best. Vertelt ons honderduit en met fierheid over zijn land, wat we zien, en waarover we uitleg vragen, hij luistert naar onze wensen en is er als we hem nodig hebben. Chapeau voor zo een jonge gast. Ik schat 24,25 jaar. Hij doet dat goed. Gedreven, gedienstig, vriendelijk, past zich aan en heeft naar mijn gevoel een zeer groot empathisch vermogen met ogen en voelsprieten voor ieder van ons. Het is nog even wennen aan elkaar en aftasten, maar het voelt nu al goed aan. 

momenteel 'driven' we 170 km verder naar anarudhapura waar we het religieuze leven, met boedhistische tempels en hindoes nader gaan bekijken. Je moet maar een googelen. Onze belevenissen aldaar zijn voor een volgend vertellingske.

groeten daar van ons allemaal.